HAYAT MUCİZELERLE DOLU-KONUK YAZAR OLDUM

Sevgili Değmesin Yağlıboya bloguna konuk yazar olduğumda yazmış olduğum yazımı kendi blogumda da yayınlamak istedim bakalım beğenecekmisiniz?Keyifli okumalar...

                                               
                                               HAYAT MUCİZELERLE DOLU

Farkında mısınız hayat o kadar farklı ki tam her şey bitti diyorken yeni bir umut kapısı açılıyor ve biz gene o denizin içinde tekrar çırpınmaya başlıyoruz.Defalarca başıma geldi mutlaka sizlerin de gelmiştir.

Mesela bloglar artık okunmuyor daha yazı yazmayayım derken birden harika bir yorum alıyorum,birileri ne kadar beğendiklerini söylüyor ya da bir firma arıyor ve denemem için bir ürün göndermek istediklerini söylüyor,dünyalar benim oluyor hayır daha iş bitmemiş okuyanım var hadi devam Kelebek diyorum.

Yıllarca çocuğum olmadı doktorlar bunun nedenini bulamadılar sadece stres diye teşhis koydular.Onca tedavi,yıpratıcı aşamalar,yıllar süren ilaç kullanımları sonucu fiziksel ve ruhsal çökmüş vaziyette bir kaç ay ara vereyim dedim.Fazla değil üç dört ay sonra bir mucize eseri bebeğim olacağını duydum.Dünyalar benim oldu.

Kesinlikle geçemeyeceğim,hiç çalışmadığım bir sınavın ertelendiğini duyduğumda sevinçten ağladım.

Yok ya benden yazar olmaz dediğim bir anda bir telefon geldi ve bir hikayem bir kitapta yayınlandı.

Köpeğim çok vahşileştiği için onu bir çiftliğe bırakma kararı almıştık.Sonra ailecek bunu yapamayacağımıza karar verdik hemen almaya gittiğimizde onu bağladıkları ipi kemirip kaçtığını öğrendik.Son derece mutsuzduk ve ertesi günü benim doğum günümdü.Doğum günümde tek dileğim köpeğimin geri gelmesiydi o sırada annem beni bahçeye çağırdı ve Karagöz orada duruyordu.Dünyalar gene benim olmuştu.

Instagram hesabım çalınmıştı ve dört bir yandan almaya uğraşmamıza rağmen hiç bir sonuç alamadık tam umudumu kesmişken birden hesabım instagram tarafından bana geri verildi.

İş hayatında artık tükendiğimi hissettiğim her anda pırıl pırıl bir genç ziyaretime gelip dünyada bir şeyleri değiştirdiğimi hatırlattı hep.

Paraya aşırı sıkıştığım bir anda hiç beklemediğim banka promosyonunun yattığını duydum bir kere.

Hiç olmaz dediğim yarışmalara katıldım ve umudum olmasa bile kaç kere Türkiye derecesi aldım saymadım.

İlk atamalarda kesinlikle doğu görevi çıkar dediler ve arkadaşlarımın arasında tek batıya atanan bendim.

Girdiğim bir sınavda hiç bir iddiam olmamasına rağmen onca genci geçip altıncı olduğumu öğrenince küçük dilimi yutacaktım.

Bir tatilde bütün yollar kapanmıştı ve uçağa yetişmek için hiç bir taksi bulamıyordum.O sırada son çare olarak girdiğim bir lokantada biri beni götürsün uçağım kaçacak dediğimde biri götürmeyi kabul etti.Gittiğimizde uçağın kapıları kapanmıştı ama beni küçük çocuğumla gördüklerinde uçağa aldılar nasıl sevinmiştim.

Evimin camından görebildiğim tek ağacımın artık yeşillenmediğini görünce o kadar üzülmüştüm ki.Her gün ağacımla konuştum lütfen aç dedim ve bir sabah kalktığımda dallarının ucundaki yeşillikleri gördüğümde nasıl mutlu oldum.

Bunlar belki çoğu insan için önemsiz küçük ayrıntılar ama hayata tutunmamız için şartlar.Unutmamız gerek hayat gerçekten mucizelerle dolu.Umut kapılarımız hiç kapanmasın,mucizelerimiz son bulmasın.Sevgiler...