ANILARLA BLOGGERLAR-15

Selamlar fırsat buldukça bloga yazı yazmaya çalışıyorum.Anılarla Bloggerlar köşemiz hala devam ediyor ve bu durum beni ziyadesiyle mutlu ediyor.Hala bloglarımızın okunmaya devam ettiğini fark ediyorum son zamanlarda hep yazalım hiç bırakmayalım.Bugünkü konuğumuz sevgili DEĞMESİN YAĞLIBOYA çok uzun zamandır takip ettiğim ve yazılarını yararlı,samimi bulduğum güzel bir bloga sahip arkadaşımız.

Özellikle yaptığı blog tasarımlarını yıllardır ilgiyle izlerim.Sizde blogunuzda ufak tefek değişiklikler yapmayı isterseniz mutlaka sitesini ziyaret etmelisiniz.Gerçekten dolu dolu bir site aradığınız her şey mevcut annelik,blog alemi,tavsiyeler,gidilecek nezih mekanlar yani tam anlamıyla bir yaşam blogu bir girdiniz mi seve seve kalıyor okuyorsunuz.En ilgimi çeken yazısıda BENCİL BİR BLOGGER OLMAMAK İÇİN 5 ÖNERİ oldu mutlaka okumalısınız.

Şimdi gelelim sevgili arkadaşımızın sizler için hazırlamış olduğu anısına eğer sizde blogumda herhangi bir anınızın yayınlanmasını isterseniz kelebeketkisi39@gmail.com adresine mail atabilirsiniz.Keyifli okumalar.

Sabahın ilk saatlerinde başlayan ve gün boyunca devam eden yüksek ateş ile savaştık dün..

İlaçlar,ağrı kesiciler,yemek derdi moral derdi sabır ihtiyacı ve azim gerekti bolca..

Çorbalar,uykular,düşünceler ve en çok yıpratan yönü endişeler..

İyileşir mi çocuk,ne zaman kendine gelir hangi doktora gidilir?..

Ki bilmediğim bir durum değildi daha evvel defalarca baş başa kaldığım bir haldi içinde bulunduğum hal..

Gün böyle geçti..ağır ağır,ateşli ve tasa ile dolu..

Gece olunca erkenden bitap düştü gövdesi yavrumun ve kardeşi de yanına uzanarak saat dokuzu bulmadan uykuya daldılar..

Sessizlik bu saatte başladı..

Balkona çıkıp kafamı biraz toparlamak biraz nefes almak biraz dinlemek istedim geceyi ve kendimi..yorucu bir gündü benim için..Daha fazla dayanamayıp gözlerimi yumdum,uyudum..

Saat kaçtı..bir mi dört mü?bilmiyorum..

Oğlumun ateşi yine yükselmiş midir korkusuyla yataktan fırladım..Alnına bakınca korkum vucüt buldu..Oğlum yine ateşler içinde yanıyordu..yine ılık bir duş aldırıp çorba hazırlayıp ateş düşürücü ilacını verip yatırdım..

Evin kapısı açıktı,balkona çıkıp gökyüzüne baktım..

Yıldızlar nasıl da yakındı dünyaya böyle?

Rabbim semayı dünyaya yaklaştırmıştı sanki..sanki tüm yıldızlar evimin çatısı üstündeydi..

Kocaman bir kucak gibiydi gökkubbe..yıldızlarsa pırıl pırıl kah kırmızı kah sarı kah beyaza maviye dönüp durdu..

Şaşkın şaşkın merdivenden inip bahçemin ortasında durup baktım gökyüzüne..

Nasıl da yaklaşmıştı dünya ile gökyüzü birbirine..

Her bir yıldız her bir gezegen kendine çekiyordu sanki beni..her biri bir duaya karşılık sinyalleri veriyormuşçasına pırıldadı durdu saatlerce..

Bu yıldızlar kimin yıldızlarıydı bu gece kimin gecesiydi..bu parıltılar neyin işaretiydi..bu güzelliğin içimdeki yansıması kalbimdeki tabiri tercümesi neydi ne olabilirdi..düşündükçe şaşırdım izledim baktım doyamadım bu görüntüye..

Gece de nasıl karaydı..nasıl karaydı gökyüzü öyle..

Avuç avuç yıldızlar şehrin ışıklarını söndürürcesine parladılar sabaha kadar..İntikam alırcasına veya başrolde her daim Rabbinin yaptıkları ve yarattıkları vardır dercesine güzeldi dün gece..yaşanan o zor günü unutturacak sanki bu zor günü bu güzel gece ile telafi edercesine güzeldi..

Rahmet yağıyordu o anlarda belki de belki de mağfiret ediyordu Rabbim sevdiklerine..

İçimdeki endişe,korku,yalnız olup tek başıma çareler arayışlarımı unuttum bir anda..bir anda kulluğumu hatırladım..bu güzelliğin altında olup gökyüzüne bakan gözlerimi düşündüm,kalbimi,çırpınışlarını düşündüm..

Şükrettim..

Şükrettim yaşananlara şükrettim yaşatılanlara..

Rahmet yağdı sanki üzerime,rahmet süzüldü sanki çatımızın üzerine..yorgunluktan telaştan eser kalmadı o anda..

Allaha yaklaşmak,düşünebilmek için çok çok güzel bir sebepti..

Zilhicce ayının ilk gecesiydi..

Ömrümün  en güzel gecelerinden biriydi..

Anılarla Bloggerlar sizin güzel yazılarınızla hep sürsün sevgiler...