Bir ataş ver:

Selamlar uzun süredir bloguma bu kadar detaylı vakit ayırmamıştım.Şöyle bir okuma listesine baktım ne kadar güzel yazılar vardı.Okuyup bir çoğuna yorum yaptım;blogger arkadaşlarımın yılmadan yazılarını yazmaya devam etmesini görmek çok güzel.Özellikle kişisel bloglar çok ilgimi çekiyor.Ne kadar samimi,naif yazıyorsunuz.Görmeden bir çoğunuzu tanıyor gibiyim her bir satırında bir dünya var,okudukça okuyasım geliyor.

Son günlerde kafam oldukça karışık kozmetik yazılarıma devam etmeyi çok isterken bir yanım hiç yazmak istemiyor.Güya bir iki yazı planlamak için oturmuştum bilgisayarın başına ama yapamadım işte.

Dedim ya aklım karışık kendime hayret ediyorum çoğu zaman.

Bir insandan nefret ederken onunla birlikte geçirmiş olduğunuz hoş vakitleri unutamadığınız oldu mu hiç?

Neredeyse 20 yıl önceden tanıştığım bir arkadaşım vardı.Çok zorlu günlerde birbirimize destek verdik.Fakat bazı kötü huyları vardı.Onu çok iyi tanıdığım için bu kötü huyları görmezden gelmeye çalışıyordum.

Çok kötü bir yaşamı olmuştu,kötü şeyler yaşamış,görmüştü.Anlatırdı saatlerce konuşurduk.Dert ortağımdı.

Beraber çok güzel anılarımızda olmuştu tabii ki.Sabahlara kadar bir şarkıyı dinleyerek sohbetler etmiş,birbirimize akıllar vermiş,gezmiş,tozmuş,gülmüştük.Çok güzel bir kızdı,selvi gibi boyuyla her salınarak yürüyüşüne hayran kalırdım.

Sonra bir şeyler oldu,ben çok garip bir insanım bir kişiye üç hak veriyorum.Birinci yaptığı hatada bir ufak gıcık kapma başlıyor,ikincide bileyleniyor ama bir şey demiyorum üçüncüde ise tamamen ipleri koparıyorum.Her yerden engelliyor,katiyen konuşmak istemiyor,yüzünü görmek istemiyorum.Çoğu zaman ne olduğunu bile anlamıyor uzaklaştığım insanlar.

Birincide beni birinin yanında ufak bir küçük gördü.

İkincide azarlamaya kalktı.

Üçüncüde de hatırlamak bile istemiyorum kaldığım otele gelip büyük bir rezalet çıkardı.O kadar karışık bir mesele ki kaldığım oteli gelmiş bulmuş ve doğrusu çok sinirlendim.

Sonra tamamen sildim.

Fakat zaman zaman beni birilerine sorduğunu,nerelere takıldığımı öğrenmek istediğini duyuyordum.Kimseye bir şey dememesini söyledim.3 yıl  devamlı olarak gizlice takip ettiğini hissederek geçti.Hiç karşıma çıkmadı bu sürede.Bende demek ki görmek istemiyor diye rahatlamıştım.Çünkü adını duyunca sinirlerim tepeme fırlıyordu ve insanlar meselenin ne olduğunu anlayamıyordu tabii ki.

Bir gece ailecek bir yerde otururken biri yanaştı yanımıza.İlk anda tanıyamadım.Adımla seslendi tanımadın mı dedi.Hayır deyince benim dedi.Ne diyeceğimi bilemedim sonra görüşürüz dedim.Tamam dedi gitti ve tek başına bir yerde oturdu.

Dayanamadım,tek başına çok üzgün oturmasına,kalktım yanına gittim.Önce sımsıkı bir kucaklaştık.Ve durmadan konuşmaya başladı.Üç yıldır sinirlerimin durulmasını bekliyor,hep uzaktan takip ediyormuş.O kadar yaşlanmış,o kadar değişmiş ki,zorluklar peşini bırakmamış belli ki.Anlattı hastalıklarını,başına gelenleri,yaşadığı zorlukları,ağladı anlatırken.

Fakat hiç beni sormadı sadece kendisini anlattı.Baktım uzun uzun o anlatırken ve farkına vardım benim tanıdığım kız değildi o.Farklı biri vardı karşımda ve eski tadı alamadım.O gün hakkında konuşmayalım dedi,unutalım.Sonra kalktım yanından görüşürüz dedim.

Takıldığımız mekan evine çok uzak olmasına rağmen defalarca geldi,telefon açtı.Hiç onunla buluşamadım,buluşmak istemedim çünkü farklı arkadaşlarımız vardı artık.Farklı planlar yapıyor ve sohbetinden zevk aldığımız arkadaşlarımızla vakit geçirmek istiyorduk.

İnsan bir süre sonra değişiyor,ihtiyaçları,ilgi alanları farklılaşıyor ve çok eski bile olsa dostlarınızda aradığınız şeyi bulamıyorsunuz.Belki de bencilleşiyoruz kim bilir ama aslında kendimiz farklı bir insan oluyoruz arkadaşımız değil.

Geçenlerde onunla birlikte dinlediğimiz bir şarkıyı duydum.Bir gece sabaha kadar oturup,sohbetler ederken,çok mutluyken,bu gece hiç bitmesin dediğimiz zaman saatlerce dinlemiştik.Sonra diğer anılar aklıma birer birer geldi,bir sürü komik,güzel anı,bir sürü acı hatıra.Uzun süre sonra ilk kez buluştuğumuzda küçük kız çocukları gibi olduğumuz,kimseyi dinlemeyip kaçıp gidişlerimiz.

Hepsi hepsi hala hatırımda,gülümseyerek hatırlıyorum.Fakat görmek,konuşmak istemiyorum çünkü o günler farklıydı ve artık ikimizde aynı kişi değiliz.Öyle kalsaydı keşke hatıramda kötü anılar hiç girmeseydi araya.Görmeseydim keşke hep o yüzündeki kocaman gülümseyişiyle "Bir ataş ver cigaramı yakayım."deseydi bana...



37 Yorumlar

  1. Değişik bir durum bazen en yakın olan dostun bazen en uzağın olabiliyor. Yaşam ilerledikçe kişinin hayata bakışı değişiyor ve fikirlerimizin uyuşmadığı kişilerle zıtlık ve uzaklaşma başlıyor. Aslında bu durumda gayet normal olanı bana göre çünkü değişim mutlaka olmalı.

    YanıtlaSil
  2. Yazınızı okurken acaba ben mi yazdım bunu diye geçirdim içimden , bende anlatsam içimi bu kadar anlatırdım galiba... Çok doğru insanın yaşı büyüdükçe zaman geçtikçe istekleri, yaptığı seyler,sevdiği sevmediği şeyler o kadar çok değişiyorki . Emeğinize sağlık çok güzel bir yazı olmuş.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler aklımı meşgul eden konuları buraya yazdığımda kafamda da bitiriyorum nedense

      Sil
  3. Sanırım dündü çok eski ve çok samimi olan bir arkadaşım geçti aklımdan.
    Geçen yaz görüşmüş hayatımızdaki olay ve gelişmelerden bahsetmiş hoş vakit geçirmiştik ama her iki taraf da eski lezzeti yakalayamadı..zaman dedim belki de zaman değiştirdi bizi ya da hayat eski bizi bizde bırakmıyor..hayat enteresan oluyor bazen çözmek öyle zor ki.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Değişim güzel mi kötü mü bilemiyor ki insan fakat karşı tarafın üzülmesi beni üzüyor aslında ne kadar umursamaz görünsem de anlatamıyorum asla kendimi neye kırıldığımı:((

      Sil
  4. zaman hepimizi değiştiriyor, bazen senin yaşadığın gibi sıkıntılı durumlar yaşamasak bile eski arkadaşlarımızla eskiden paylaştığımız,birlikte güldüğümüz veya üzüldüğümüz noktalara o kadar ayrı yorumlarla bakıyoruz ki nasıl aynı pencereden bakıyormuşum ben bu insanla diye düşünmeden edemiyor insan....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet çok haklısın ortaokul arkadaşlarımla eski anıları yad ettiğimizde onların benim hiç hatırımda kalmayan şeyleri hatırladığını benimse olayları ne kadar farklı yorumladığımı fark ettim herkes her şeyi kendi penceresinden görüyor

      Sil
  5. Bu gerçek bir anı değil mi kurmaca değil :) gerçekse çok üzüldüm ikinizin de değişmesine :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gerçek canım hemde anlatmadığım çok üstünden geçtiğim bir anı

      Sil
  6. Ah zaman... Nasıl da değiştiriyor her şeyi. Sizinki de öyle bir değişim hikayesi olmuş. Her insan her acı bir tecrübe. Çok yürekten yazmışsınız. Kaleminize sağlık.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Belki bencilim belki değil bilmiyorum hissettiklerimi yazıp kafamda bitirdim teşekkürler:))

      Sil
  7. Benzer şeyler yaşadığım birini hatırlattı, kolay kolay kimseyi silemem ama bazen de gerçekten hayır diyebilmek gerekiyor yoksa hep en fazla acı çeken sen oluyorsun. Yıllardır görüşmüyoruz ilk kez hayır diyebildiğim için gerçekten mutluyum karşıma da çıkmasın istemiyorum...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bir kere soğudumu insan olmuyor olmuyor olmuyor işte

      Sil
  8. 3.'de olayı bayağı aşmış arkadaş..Valla ne yalan söyleyeyim huzur veren insanlara açılıyor kalbim ve kapım artık..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok doğru beni kırmayan sıkmayan diretmeyen insanlar daha mutlu ediyor:))

      Sil
  9. yazını okuduktan sonra düşündüm de önce çok samimi olduğum sonra araya değişik olaylar ve zaman girdikten sonra bir daha hiç görüşemediğim birçok arkadaşım olmuş, kiminde kırgınlık kiminde farklı sebeplerle yollar ayrılmış.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayatimiz boyunca bakalim kac kisiyi cikaracagiz yasamimizdan

      Sil
  10. bende de bu tarz anılar var ama ben akıllanmıyorum eski günlerin hatırına 4. şansı da veriyorum :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Herkesin bir siniri var o sinira gelince bitiyor iste

      Sil
    2. Herkesin bir siniri var o sinira gelince bitiyor iste

      Sil
  11. Kelebeğim bu yazıdan sonra birbirimize o kadar benzediğimizi fark ettim ki... Biri beni kırdığı zaman (ki kolay kolay bir şeye takılıp kırılmadığımı düşünürüm) neden göstermeksizin çıkarım hayatından... Kimseyi kötülemeden, bitmesi gerektiğini söyleyerek... İnsanlar değişiyor çok iyi anlaştığın biri zamanı geliyor yakın görsen bile o kadar uzaklaşmış oluyorsun ki... En güzeli bazen arkadaşlığı da zirvede bırakmak ve her daim güzel hatırlamak olmalı... Ne kadar başarılıyım bu konuda tartışma meselesi tabii ... Harika bir yazı olmuş kelebeğim :))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Cok guzel dedin canim arkadasligi seviyeyi dusurmeden kavgasiz birakmak yakışır bize fakat karsi taraf cogu zaman bunu anlamiyor sevgiler

      Sil
    2. Cok guzel dedin canim arkadasligi seviyeyi dusurmeden kavgasiz birakmak yakışır bize fakat karsi taraf cogu zaman bunu anlamiyor sevgiler

      Sil
  12. çok garip bir duygu olmalı bu durum..gülümseyerek hatırladığınız için güzel bir anı olmuş sizin için.. :)

    YanıtlaSil
  13. Şans vermemek lazım insanlara bir kez daha anladım sayende :) sevgilerr

    YanıtlaSil
  14. Sans vererek hata yapıyoruz da işte elimizde değil

    YanıtlaSil
  15. Duygularınız çok akıcı ne güzel, bende uzun zamandır okumamıştım sizi özlemişim yazılarınızı böyle. Neler değişmiyor ki hayatta

    YanıtlaSil
  16. İçim burkuldu :( çok güzel ifade etmişsin canım hislerini :)

    YanıtlaSil
  17. Hayatta yol ayrımları maalesef ki karşımıza çıkıyor ve bu istemeden de bizi yürümek zorunda olduğumuz hedeflere yönlendiriyor..

    YanıtlaSil