Selamlar bugünlerde hep yazmak istiyorum blogum dolu dolu olsun benden izler taşısın istiyorum.Biliyorum kozmetik yazılarına biraz ara verdim ama nasılsa tatilim bitince bol bol olacak farklı bir şeyler olsun istiyorum.

   Bugün size bir gencin yaşamından bir kesit anlatacağım.Hikayem yukarıdaki resimdeki ayakkabı boyacısı genç ile alakalı.Hiç bir yerden kopya değil resim bana ait.

   Evet 1967 yılında Kars Alparslan Lisesini bitiren bu ayakkabı boyacısı genç Ankara da Tıp Fakültesini kazanıyor.Büyük umutlarla gittiği Ankaradaki okulunu yarım bırakmak zorunda kalıyor çünkü kitaplar o kadar pahalı ki alamıyor.Babası zaten felç olmuş annesi terzilik yaparak diğer çocuklarını büyütmeye çalışıyor.Okumak için kaynak bulamıyor.

   Okulu bırakarak tekrar memleketine dönüyor.Sonra tekrar sınavlara giriyor ve  Atatürk Üniversitesini kazanıyor.Gene büyük umutlarla gidiyor ama bir süre sonra parası bitiyor.Günlerce sadece su içerek yaşamaya çalışıyor.Ama nafile bu kez olmaz bu kez bırakamam diyor ve bir çare düşünmeye başlıyor.

   Sonra yurt müdürüne gidiyor ve "Bana bir oda verin ayakkabı boyayım yoksa okuyamayacağım"diyor.Yurt müdürü gencin haline acıyor ve yukarıdaki resimde yan tarafta görmüş olduğunuz küçük odayı veriyor ona.Genç tüm yurdu dolaşıyor,yurdun bir kısmı kızlara bir kısmı erkeklere ayrılmış o sıralar.Herkesin ayakkabılarını toplayarak boyamaya başlıyor ve okulunu bitiriyor.

   Sadece bununla da kalmıyor o sırada bir sürü sosyal faaliyetler düzenliyor mesela fakir gençler için son derece ucuza yemek yiyebilecekleri Mediko'nun kurulması için  ya da koruluk oluşturulması gibi.Okulunu bitirirken arkasında izler de bırakıyor.

   Yıllar sonra bu gencin kızı da aynı Üniversiteyi kazanıyor ve kızını okula kayıt ettirmeye götürdüğünde bu küçük odayı ona da gösteriyor.Genç kızı en çok gururlandıran ise hala babasını tanıyan ve biz onun her yere peşinden giderdik diyen birilerinin olması oluyor.

  Sevgili babacığım seninle gurur duyuyorum.İyi ki benim babam olmuşsun.Sevgiler...

35 Yorumlar

  1. Okurken tüylerim diken diken oldu gerçekten. Gerçekten umut eden isteyen ve bu uğurda çalışanların yapamayacakları şey yoktur.

    YanıtlaSil
  2. çok etkileyici bir yaşam hikayesi.. zorluklr engel olmuyor bazıları için mücadele ruhu olanlar hep başarıyor yeterki istek ve mücadele hep olsun. Babanızı ve sizi tebrik ederim :)

    YanıtlaSil
  3. Kelebek Etkisi,

    Çok duygusal biri değilim aslında ama yazının sonunda gözyaşlarına boğuldum.
    Bu inanılmaz,bu masalsı,bu harika bir gerçek yaşam öyküsü.
    Baban hayatta mı bilmiyorum ama eğer hayattaysa sevgi-saygı ve tüm iyi dileklerimi ona iletmeni rica ediyorum.
    Bu yazı ve resim MÜTHİŞ!
    İyi ki arada bu tür senden izler taşıyan şeyleri paylaşmışsın diyeceğim.

    Sevgiler

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkürler bloglarımız bizide yansıtmalı diye düşünüyorum artık kendimden her şeyi taşısın istiyorum bu resimdeki beni en çok duygulandıran unsur ise sandalyenin üzerindeki kitaplar Babam hala hayatta selamlarınızı ileteceğim teşekkürler:))

      Sil
  4. Gerçekten çok etkilendim.
    Bir şeyi istedikten sonra onu yapmamak için hiçbir engel yok gerçekten.
    Babanızı azminden,kararlılığından ötürü tebrik ederim.
    Ne kadar gurur duysanız az :)

    YanıtlaSil
  5. Gözlerim doldu okurken sende film tadında yazmışsın canım.
    Ne mutlu o babaya ki okuma aşkını kızına geçirmiş.
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
  6. Ne güzel bir hikaye:)))))

    YanıtlaSil
  7. Gerçek bir başarı hikayesi örnek alınmalı bence

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet aslında hepimizin hayatı mücadelelerden ibaret:))

      Sil
  8. Babanla gurur duymalısın...o babanın kızışın sen de belli...

    YanıtlaSil
  9. Sanırım instagramda da paylaşmıştın çünkü daha önce karşılaştığımı hatırlıyorum bu resimle.Üniversitedeyim ve şimdi anlıyorum ki değerini bilmiyorum.Babanla seni canı gönülden tebrik ediyorum.Dilerim ki bende böyle onurlu bir yürüyüş gerçekleştirebilirim hayat yolumda :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet canım instagramda tbt de paylaşmıştım.Sen çok daha iyilerini yapacaksın biliyorum:))

      Sil
  10. İnsanların bilmediğimiz ne hikayeleri var değil mi? Tüm gençlerin yardımcıları bol olsun.

    YanıtlaSil
  11. Ama olmadı bu şimdi gözlerim doldu hatta açok duygulandım :( Öyle şanslısın ki bu şansa sahip olamayan insanlar var. Gururlanabileceğim bir babam yok ama hem anne hem baba olan dünyanın en güçlü kadınına sahibim. Annem...

    Oda her şeye inat tek başına birçok şeyin üstesinden geldi. Ne mutlu bana ki başardığım her gurur verici olayda gözlerim onu arar. Mezun olduğum da o diplomayı benden çok o haketmişti..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım en azından son derece yürekli bir annen var ya oda olmasaydı onun değerini bil görümcem de çocuklarına çok düşkün bir bayandı kızının diploma töreni üç ay sonra olacak onun için elbise almıştı 11 Ocak ta bir sabah uyurken vefat etti göremedi.Sen diploma töreni deyince birden o aklıma geldi.Yanımızdayken değerlerini bilsek ah keşke:((

      Sil
    2. biran keşke söylemeseymişim dedim :( Allah çocuklarına uzun ömürler versin. Bende yakın zaman önce bunu çok iyi anladım. Hayatta sevdiklerimiz yanımızdayken sarılmalıyız, ne yazık ki her şeyi kaybedince anlıyoruz. Sanki hiç başımıza gelmeyecekmiş gibi..

      Sil
    3. Çok etkilendim bende, bravo babanıza! Sevgiler...

      Sil
  12. Amin canım hayat işte elden bir şey gelmiyor önemli olan dolu dolu yaşamak her anı

    YanıtlaSil
  13. Yüreğe dokunan bir anı Sevdiklerimizin kıymetini yaşarken bilenlerden olalım hep.

    YanıtlaSil
  14. Canım ya gözyaşları ile okudum. Ne mutlu sana ,iyiki baban umudunu kaybetmemiş. İşte bu hayat dersi bize anlatıyor ki en zor anlarımızda bile asla vazgeçmemek gerek ...

    YanıtlaSil
  15. Mükemmel bir yazi gercekten !

    YanıtlaSil
  16. Başarı öyküleri her zaman ilgimi çekmiştir. O yüzden biyografi ve otobiyografi okumaya bayılırım.
    Ne mutlu babana ve sana...

    YanıtlaSil
  17. Ah bizim büyüklerimiz hep böyle hikayelere sahip. Benim babamda annesiz babasız üniversite okumuş. Biz ve bizim çocuklarımız ne kadar şanslı olduğunun farkında değiliz :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bravo babana canım büyüklerimiz hep bizden daha azimli daha yürekliymiş:))

      Sil