Selamlar şu anda karmakarışık hissediyorum ve sevgili bloguma bir yazı girmek istedim.Düşünülen bir yazı değil sadece kendimi rahatlatmak amacıyla bilinç akışı tekniğiyle(stream of consciousness)Virginia Woolf gibi yazmaya çalışacağım.Şu anda aklımdan ne geçiyorsa ne düşünüyorsam.Keyifli okumalar.
   11 Ocak tarihi günlerdir içimi burkuyordu zaten.Düşündükçe nasıl olacak ne yapacağız diye düşünüyordum.Zaten son yapılan güncellemede bir çok takipçimiz gitmişti gene mi kaybedecektik yani güya Google maili ile üye olmayanlar silinecekti.O gece yatarken de içimde büyük bir sıkıntı vardı.Acaba yarın kaç takipçiyle uyanacaktık bloglara bu kadar darbe vurmaları bence haksızlık zaten zor ayakta duruyoruz.Artık kaç kişi kalsa da yazmaya devam ne yapalım.Tüm gece uyuyamadım bir sıkıntı bir kasvet.Uyuyamadım ki uyanayım kalkıp başım ağrır bir vaziyette işe gittim ama gitmeden bloguma girip bir baktım yok takipçi sayısı aynı belki gün içinde azalma olur bakalım.
  Birden telefonum çaldı eşim ağlıyordu  aklıma küçük kızım geldi acaba ona mı bir şey olmuştu hayır ona bir şey olmamış ama çok sevdiğim görümcem uykusunda kalp krizi geçirmiş.Olduğum yere çöktüm kaldım bir gece evveli ona gitmiştik oturmuş sohbet etmiştik.Ertesi günü nasıl böyle bir haber gelebilirdi.Hani 2016'yı mucizeler bekliyordu daha ilk günlerinde nasıl böyle bir haberle bizi alt üst ederdi.Günlerdir aklıma kazınmış olan 11 Ocak tarihi meğer başka darbeler planlıyormuş hayatımda.Keşke bütün takipçilerim gitmiş olsaydı da bu durum olmasaydı.Aklıma geldi sözleri çok yakında oturmasına rağmen çok yoğundum gidemiyordum arada o gelirdi ben çok ender o arardı ben çok ender işlerim vardı değil mi?Neden daha sık aramadım,gitmedim bilmiyorum üzülüyorum ama en azından son kez gördüm ya.
  Bu yaşadığım kaçıncı ölüm beş çok sevdiğim kişiyi kaybettim her biri kalbimden bir parçayı koparıp götürüyor.Her birinden bir anıyı saklıyorum kalbimde.Söylemek isteyip te söyleyemediğim şeyler onlarla birlikte karışıyor maziye.Geride kalanlarda hep bir pişmanlık hep keşkeler.Keşke daha çok vakit geçirseydim,keşke sevdiğimi söyleseydim,keşke dinleseydim,keşke son kez doya doya baksaydım.Her sözleri aklınıza gelir o kişi gidince o zaman umursamadığınız.Beklersiniz rüyalarınıza gelsin ama hiç gelmezler.Birlikte yaptığınız her şey canlanır gözünüzde giderler arkalarında büyük acılar keşkeler bırakarak...
  İlk gün inanamazsınız gözünüzden bazen yaş bile gelmez olamaz diye düşünürsünüz ikinci gün durumun farkına varır yüreğinize büyük bir yük biner üçüncü gün konuşmak dahi istemezsiniz sonra yavaş yavaş uzaklaşır kaybolurlar siz tekrar işinize gücünüze döner bir süre sonra sadece adı geçtiğinde hatırlarsınız zamanla sadece bir iki anı kalır zihninizde bir bakışı ya da bir sözü hayat devam eder gider en çok unutmak üzüyor beni unutursunuz çünkü başka problemler girer hayatınıza o anılarınızdan ayrılma vaktidir.Sanki hiç yaşanmamış gibi.
   Bazen beni kızdıran sözleri de aklıma gelir aslında kızılacak hiç bir şey yokmuş neden böyle yaptım dersin.Hep bundan sonra sevdiklerime daha sıkı sarılacağım dersin ama hayat hiç buna izin vermez çok fazla işin çıkar.Bu karmaşanın içinde yok olur gideriz.Bizde kendi vaktimiz gelene kadar çabalayıp uğraşacağız sonrada bir veda bile edemeden sevdiklerimize çekip gideceğiz bu dünyadan bir iki gün arkamızdan ağlayıp sonra devam edecekler yaşamlarına.Hayat acımasız hayat sürprizlerle dolu hayat bazen komedi bazen dram bazen macera hayata aklım ermiyor ki benim.Gidin bakalım veda dahi etmeden umarım mutlusunuzdur olduğunuz yerde bekleyin bizi geleceğiz bir gün oraya...
 
 

16 Yorumlar

  1. Ah o keşkeler değil mi zaten insani perişan eden. Dünyanın çok boş olduğunu bilsek aslında belki kimseyi kırmaz kimseyi üzmezdik...

    YanıtlaSil
  2. Başın sağ olsun :( sevdiğin insanların acısı çok ağır cidden. Allah geride kalanlara sabırlar versin.

    YanıtlaSil
  3. Rabbim size sabırlar versin mekanı cennet olsun...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Amin canım insan otuz-otuz beşini geçtikten sonra ölümleri tanımaya başlıyor yavaş yavaş sevdiklerin gediyor çok ağır geliyor ama alışmak zorunda kalıyor.Allah sıralı ölüm versin demekten başka hiç bir şey elden gelmiyor.

      Sil
  4. Ah ben derdimi kimseye anlatamam.. Elbet hayatın gerçeği bu.. Öleceğiz hepimiz bir gün ama.. Ama içimi parçalar. Çoğu gece ölümlerin yasını dökerim içimden.. Bir ben dinlerim, bir kendime anlatırım.. Olmasa diye.. Nasıl vazgeçeceğiz sevdiklerimizden... çok parçalanıyorum.. Çok dibe düşüyorum ama elden bir şey gelmiyor.. Bazen diyorum belki vardır bir yolu..Ama yok onu da biliyorum..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Allah sıralı ölüm versin canım o zaman bu kadar yanmıyor insan ama genç ölümler gerçekten paramparça ediyor insanı özzellikle evlat acısı göstermesin Rabbim.

      Sil
  5. Her gidenler yitik parçalar bırakıyor yüreğimizde.. eksiliyoruz onlarla birer birer biz de.. Bazıları daha küçük boşluklar yaratıyor belki ama bazıları varki onları kaybettiğimizde asla doldurulmuyo o boşluklar... kalpte kocaman bir karadelik.. an be an içine çekildiğimiz..
    Başınız sağolsun :(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Canım ne kadar güzel yazmışsın ölüm çok ağır geliyor bana da ağlayamıyorum ama yüreğimde bir ağırlık böyle olmamalıydı gibi sözler yetersiz kalıyor teşekkürler

      Sil
  6. Başın sağolsun böyle durumlarda neden uğraşıyorsun ki bu kadar neticede her şey bitiyor diyorum...

    YanıtlaSil
  7. Başınız sağolsun, mekanı cennet olsun :((

    YanıtlaSil